Daha önce District 9'da bir uzaylı ile özdeşleşmemizi sağlayan Neill Blomkamp,
bu kez Chappie ile bir yapay zekayı özdeşleşme refleksimize sunarak bizimle ciddi ve zihin
açıcı bir oyun oynuyor. Ancak filmin yükselen çatışması aksiyon düzeyinde
oldukça iyi kurulmuş olsa da, karakter çizgilerinin dramatik yapıya zarar
verdiği söylenebilir; Chappie'nin anne ile kurduğu bağın inandırıcılığı için
birkaç özel an daha, babanın insafa gelişlerinin makullüğü adına onun
karakterine biraz daha serme, çok daha kuvvetli bir climax'e ulaşmamızı sağlayabilirdi. Bana öyle geliyor ki, stüdyoların iki saatlik
süre dayatması, Blomkamp'ı sıkıştırmış ve yönetmenin güzel öyküsü zarar görmüş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder